ايستادن و حكم آن‌

پس از گفتن اذان و اقامه بر نمازگذار واجب است در صورت قدرت مستقلا بايستد بطورى كه بجائى تكيه ندهد.

و در صورتيكه نتواند در تمام نماز بايستد در بعضى از آن لازم است بايستد و اگر بطور كلّى از ايستادن عاجز و ناتوان بود حكم آنستكه بنشيند و با حالت نشسته نماز بخواند و اگر از نشستن نيز عاجز بود به پهلو بخوابد و اگر از آن نيز ناتوان بود به پشت و بصورت طاق‌واز بخوابد.

بايد توجه داشت در حالاتى كه نمازگذار نمى‌تواند ركوع و سجود نمايد جهت ايندو لازم است با سر اشاره كند و اگر از آن عاجز بود چشم‌ها را به نيت ركوع و سجود ببندد و بمنظور برداشتن سر از آندو چشم‌ها را باز كند.

نيّت و اجزاء منوىّ‌

لازم است نمازگذار نمازى را كه مى‌خواهد بخواند نيّت و قصد كند و به عبارت ديگر آنرا تعيين نمايد.

علاوه بر تعيين نماز مشخصات ديگرى كه منوىّ يعنى نماز دارد بايد در نيّت منظور شوند آنها عبارتند از:

الف: اداء يا قضاء.

ب: وجوب يا ندب.

ج: قربت‌

مترجم گويد:

معناى قربت آن است كه عمل را محض رضا و خشنودى حق‌تعالى انجام دهد.