ذرو، جاريه، مومنون، حم، اخ، اصدقاء، غلامان، زيدون، امّ‌

جواب‌

1- اگر اسم صحيح يا جارى مجراى آن به ياء متكلم اضافه شوند مى‌بايد آخر آنرا كسره داد و ياء را يا ساكن نمود و يا فتحه داد مانند: غلامى (به سكون ياء و فتح آن) و دلوى (به سكون ياء و فتح آن)

2- اين اسماء در وقت قطع از اضافه با حركات سه‌گانه يعنى ضمّه و فتحه و كسره خوانده مى‌شوند يعنى مى‌گوئيم: جاء اخ و اب و حم و ... رأيت اخا و ابا و حما و ... مررت باخ و اب و حم و ... البته ناگفته نماند كه در ميان اساء ستّه تنها كلمه « ذو » است كه از اضافه هيچ‌گاه قطع نمى‌شود.

3- علّت آن اين است كه اين كلمه هميشه اضافه مى‌شود و وقتى اضافه شد اعرابش به حروف اعراب است نه حركات اعرابى‌

4- امّا اضافه كلمات ياد شده به « ياء » متكلم و قرار داد نشان در جمله:

ذرو: قطعت كلامى فبقى ذروي (سخنم را قطع كردم پس قسمتى از كلام ناقص من، مى‌ماند)

جارية: رأيت جاريتى (كنيز خود را ديدم).

مؤمنون: جاء زيد و مؤمنوى جالسون فى المجلس (زيد آمد در حالى كه معتقدين به من در مجلس نشسته بودند)

حم: جائنى زيد و هو حمى (زيد نزد من آمد و حال آنكه خويش من بود).

اخ: رأيت زيدا و هو اخى (زيد را ديدم در حالى كه برادرم بود)

اصدقاء: مررت بجماعة و هم اصدقائى (به گروهى عبور كردم و حال آنكه ايشان دوستانم بودند)

غلامان: ذهب غلاماى (دو غلام من رفتند).

زيدون: زيدىّ رجال فرسان (زيدهاى من مردان سواره مى‌باشند)

ام: امّى امرئة صالحة (ماردم زنى صالحه مى‌باشد).