و امّا فائده اضافه لفظى فقط كسب تخفيف است يعنى مضاف در لفظ تخفيف پيدا كرده به اين معنا اگر تنوين دارد تنوينش حذف شده و نيز نون تثنيه و جمع از آن حذف مى‌گردد چنانچه مى‌گوئى:

ضارب زيد (به حذف تنوين از ضارب) و ضاربا زيد (به حذف نون تثنيه از ضاربان) و ضاربو زيد (به حذف نون جمع از « ضاربون » ).

5- امّا تعيين نوع اضافه در آيات شريفه مذكور:

الف: اضافه « جاعل » به « كاف » اضافه لفظيه است و اضافه « ذرّية » به « ياء » اضافه معنوى و لاميه مى‌باشد چنانچه اضافه « عهد » به « ياء » نيز لاميه است.

ب: اضافه « فالق » به « الحبّ » اضافه لفظيه است چنانچه اضافه « مخرج » به « الميّت » نيز چنين مى‌باشد

ج: اضافه « اكل » به « ها » اضافه معنوى و لاميه است چنانچه اضافه « كلّ » به « حين » ظرفيه بوده و اضافه « اذن » به « ربّ » و اضافه « ربّ » به « ها » هردو معنوى و لاميه مى‌باشند.

د: اضافه « ربّ » به « نا » معنوى و لاميه است چنانچه اضافه « ذرّيّه » به « ياء » و اضافه « غير » به « ذى زرع» هردو معنوى و لاميه مى‌باشند و اضافه « عند » به « بيت » ظرفيه و اضافه « بيت » به « كاف » اضافه لاميه مى‌باشد.

ه: اضافه « صاحبى » به « السّجن » معنويه و ظرفيه مى‌باشد

و: اضافه « صحف » به « ابراهيم » اضافه معنوى و لاميّه مى‌باشد

6- امّا تعيين نوع اضافه معنوى در جملات مذكور:

الف: اضافه « ابن » به « مكّه » لاميّه است چنانچه اضافه « ابن » به « من صلّى» لاميه مى‌باشد و اضافه « ملائكة » به « السّماء » ظرفيه است‌

ب: اضافه « لجام » به « الفرس » معنويه و لاميّه مى‌باشد

ج: اضافه « صيام » به « النهار » و « قيام » به « اللّيل » ظرفيّه مى‌باشند

د: اضافه « اثواب » به « صوف » بيانيّه است‌