ز: كلمه « الّا خمسين» مستثناى متّصل است كه در كلام تام موجب قرار گرفته‌

ح: كلمه « الّا قليل» مستثناى متصل است كه در كلام منفى واقع شده‌

ط: كلمه « غير » در مقام استثناء استعمال شده لذا چون از قبيل مستثناى متصل بوده و در كلام غير موجب آمده همچون مستثناى به « الّا » در اعراب تبعيّت از مستثناء منه نموده و رفع گرفته است‌

ى: كلمه « الّا امرأتك» مستثناى متصل است و در كلام تام موجب آمده‌

5- و امّا تعيين كلمات صحيح از غلط نسبت به وقوع در جملات مذكور، با كشيدن خط زير آنها، صحيح را از غلط مشخص مى‌كنيم:

الف: حضر الضّيوف الّا ... (سيّاراتهم، سيّاراتهم، سيّاراتهم)

ب: ما احترقت الدّار ... الكتب (غير، غير، غير)

ج: ليس العمل الّا ... الشريف (سلاح، سلاح، سلاح)

د: لا يخطب فى الحرب خطيب الّا ... النيران (السن، السن، السن)

ه: ما فى المدرسه احد الّا ... (اخوك، اخاك، اخيك)

و: سلكت فلاة ليس فيها انيس الّا ... (وحوشها، وحوشها، وحوشها)

ز: لا يقم احد الّا ... (علىّ، عليا، على)

ح: ينجح التلاميذ الّا ... (الكسول، الكسول، الكسول)

6- و اما تركيب جمله مذكور:

حق، مضاف و مبتداء و « الوالد » مضاف اليهش مى‌باشد، على الوالد، جار و مجرور، متعلق به « حق » ظرف لغو، آن، از حروف ناصبه (مصدريه)، يطيعه، فعل و فاعل و مفعول در تأويل مفرد، خبر است براى « حق » و تقدير: حق الوالد على الولد طاعته ايّاه مى‌باشد فى: حرف جار، كل، مجرور به « فى » متعلق به « يطيعه » ، شئ مضاف اليه براى « كل » الّا از ادات استثناء، فى معصية، جار و مجرور، متعلق به « كونه » كه مستثناى متّصل است و محذوف مى‌باشد، الله، مضاف اليه، براى « معصية » سبحانه، مضاف و مضاف اليه و مضاف مفعول مطلق است براى فعل‌