3- جايز نيست ولى مازنى فاصله شدن ظرف را جايز مى‌داند مانند: ما احسن اليوم زيدا

4- دو فعل مدح عبارتند از:

الف: نعم مانند: نعم الرّجل زيد (خوب است اين مرد كه زيد باشد)

ب: حبّذا مانند: حبّذا رجلا زيد (خوب است او از حيث مرد بودن كه زيد مى‌باشد)

5- فاعل « نعم » از سه حال خارج نيست:

1- اسم معرّف به الف و لام مانند: نعم الرجل زيد

2- مضاف به معرّف به الف و لام نظير: نعم غلام الرّجل زيد

3- گاهى فاعل آن ضمير مى‌باشد در اين صورت واجب است يا نكره منصوبى را به عنوان تمييز براى آن بياورند مانند: نعم رجلا زيد

يا كلمه « ما » را تمييزش قرار دهند مانند: فنعمّا هى (پس آن عملى است نيكو)

و فاعل « حبذا » كلمه « ذا » و بعد از آن اسم مخصوص به مدح بوده و نكره منصوبى كه مى‌آورند تمييز مى‌باشد مانند: حبّذا رجلا زيد

و فاعل در افعال ذم نيز مانند فاعل در نعم يا اسم معرّف به الف و لام بوده و يا مضاف و معرف به الف و لام مى‌باشد و يا احيانا آنرا ضمير مى‌آورند كه بعد از آن نكره منصوبى را به عنوان تمييز ذكر مى‌كنند

6- افعال مدح دو فعل بوده و آنها عبارتند از « نعم و حبّذا كه مثالشان گذشت و افعال ذمّ نيز دو فعل مى‌باشند و آنها عبارتند از:

1- بئس مانند: بئس الرّجل زيد (بد است آن مرد كه زيد باشد)

2- ساء مانند: ساء الرّجل زيد (بد است آن مرد كه زيد باشد)

7- و امّا تعيين افعال تعجب و معمول آنها در جملات مذكور:

الف: « ابصر » فعل تعجب بوده و ضمير مجرورى در « به » فاعلش مى‌باشد.

« اسمع » فعل تعجب بوده و به قرينه « ابصر به» فاعل آن حذف شده و در تقدير