و سرّ در اين گفتار واضح و روشن مى‌باشد چه آنكه مدلول مطابقى « لا تترك» زجر و نهى از ترك فعل بوده اگرچه لازمه آن امر بانجام فعل مى‌باشد پس امر بفعل مدلول التزامى آن مى‌باشد و نيز در مثال « اترك » مدلول مطابقى امر بترك فعل بوده اگرچه لازمه‌اش نهى از فعل است پس نهى از فعل مدلول التزامى آن مى‌باشد.

بيان مراد

قوله: و ردعه عنه: ضمير در « ردعه » به مخاطب و مكلّف راجع بوده و ضمير در « عنه » به فعل برمى‌گردد.

قوله: فيدخل فيها: ضمير در « فيها » به صيغه نهى راجع است.

قوله: على هذا: مشار اليه « هذا » كون مدلول النّهى الزّجر عن الفعل و ان كان امرا عدميّا مى‌باشد.

قوله: فانّها من صيغ النّهى: ضمير در « فانّها » به « لا تترك الصّلوة» عود مى‌كند.

قوله: و ان كان لازمه الامر بالفعل: ضمير در « لازمه » به زجر و نهى از ترك فعل راجع است.

قوله: فيدلّ عليه بالدّلالة الالتزاميّة: ضمير در « يدلّ » به لا تترك راجع بوده و در « عليه » به امر بالفعل برمى‌گردد.

قوله: و ان كان لازمه النّهى عن الفعل: ضمير در « لازمه » به الامر بترك الفعل راجع مى‌باشد.

قوله: فيدلّ عليه بالدّلالة الالتزاميّة: ضمير در « يدلّ » به اترك عود كرده و در « عليه » به نهى از فعل برمى‌گردد.

متن:

3- ظهور صيغة النّهى فى التّحريم‌

الحقّ انّ صيغة النّهى ظاهرة فى التّحريم و لكن لا لانّها موضوعة لمفهوم الحرمة