سپس مى‌فرمايد:

علاوه بر اين بايد توجّه داشت كه تمام الفاظ شرعى بيكسان نبوده و جملگى را نمى‌توان در يك نسق قرار داد چه آنكه برخى از آنها كثير الاستعمال بوده همچون الفاظ: صلوة، صوم، زكات و حجّ على الخصوص لفظ « صلوة » كه روزى پنج بار تمام مسلمين آنرا اداء و انجام مى‌دهند.

لذا بسيار بعيد به ذهن مى‌آيد كه اينگونه الفاظ در معانى مستحدث و جديد شرعى در زمان قريب بعصر پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بسرحدّ حقيقت نرسيده باشند.

بيان مراد

قوله: كونها حقيقة فيها: ضمير در « كونها » به الفاظ و در « فيها » به معانى مستحدثه راجع است.

قوله: و ان كان غير بعيد: ضمير در « كان » به كونها حقيقة فيها راجع است.

قوله: بل من المظنون ذلك: مشار اليه « ذلك » كونها حقيقة فيها مى‌باشد.

قوله: غير انّه لا اثر لهذا الجهل: كلمه « غير » بمعناى « الّا » بوده و ضمير در « انّه » بمعناى « شأن » مى‌باشد.

قوله: و قد عرفت الحال فى كلماتهم انّه لا بدّ من حملها: ضمير در « كلماتهم » به ائمّه عليهم السّلام راجع بوده و ضمير در « انّه » بمعناى « شأن » مى‌باشد و ضمير در « حملها » به الفاظ برمى‌گردد.

قوله: او كلّه محفوف الخ: ضمير در « كلّه » به ما ورد فيه راجع است.

قوله: فى هذا النّزاع: يعنى نزاع در اينكه الفاظ در معانى مزبور حقيقت بوده يا مجاز مى‌باشند.

قوله: بالنّسبة اليه: ضمير در « اليه » به ما ورد فى القرآن راجع است.

قوله: على، انّ الالفاظ الخ: كلمه « على » يعنى علاوه بر اين، مضافا.

قوله: على نسق واحد: يعنى على نحو واحد.

قوله: فانّ بعضها كثير التّداول: ضمير در « بعضها » به الفاظ راجع بوده و كلمه‌