است.

قوله: فيضمّ: يعنى اگر واو جمع بآن متّصل باشد مبنى برضمّ مى‌شود.

قوله: او ضمير رفع متحرّك: يعنى ما لم يتّصل به ضمير رفع متحرّك.

قوله: فيسكن: يعنى اگر ضمير مرفوع متحرّك بآن متّصل باشد پس مبنى برسكون مى‌گردد.

قوله: لشبهه بالاسم: ضمير در « لشبهه » به فعل مضارع راجع است.

قوله: فى اعتوار المعانى المختلفة عليه: كلمه « اعتوار » يعنى عارض شدن و ضمير در « عليه » به فعل مضارع راجع است.

قوله: بل ان عريا: الف در « عريا » اطلاقى است و ضمير فاعلى در آن به فعل مضارع عود مى‌كند.

متن: «20»

تجزيه و تركيب‌

من نون: جارّ و مجرور، متعلّق به « عريا » ، مضاف.

توكيد: مضاف اليه، موصوف.

مباشر: صفت براى « توكيد ».

واو: عاطفه.

نون اناث: مضاف و مضاف اليه، معطوف به نون توكيد.

كيرعن من فتن: جمله خبر است براى مبتداء محذوف و تقدير آن چنين است:

و ذلك كيرعن من فتن.

ترجمه:

عارى باشد از نون تأكيد مباشره و از نون جمع مؤنّث و فعل مضارعى كه داراى نون اناث باشد همچون: يرعن.

المباحث النحويه شرح سيوطى ؛ ج‌1 ؛ ص103