دادن راهى كه شخص را بهدف ميرساند لازمه‌اش رسيدن بخود راه و پيدا كردن آن نيست چه رسد كه شخص را بهدف نهائى برساند .

شرح :

هدايت و معانى آن‌

براى هدايت دو معنا نقل شده :

اوّل : ايصال بمطلوب : و آنرا علماى اهل حجاز قائل شده، و گفته‌اند :

هدايت در تمام موارد آنستكه هادى مهدى را بمطلوب برساند و پرواضح است كه اگر هدايت باين نحو باشد بتاتا ضلالت و گمراهى در آن متصوّر نيست مگر آنكه هادى خود مطلوب را كم كرده باشد .

دوّم : ارائه طريق : و آنرا قطب الدّين قائل شده وى گفته هدايت در تمام موارد بمعناى نشان دادن راهى است كه آن راه طالب را بمطلوب رهنمائى مى‌كند .

و البته همانطوريكه مرحوم محشّى در بيان فرق بين ايندو فرمود مجرّد نشان دادن راه چه بسا طالب را بطريق نرساند چه رسد به هدف نهائى و مطلوب و از اينجا ظاهر ميشود كه هدايت بمعناى ايصال منفكّ از رسيدن بمطلوب نيست ولى بمعناى ارائه گاهى بآن نائل شده و زمانى از آن متخلّف ميماند .

حاشيه : فالاوّل منقوض بقوله تعالى :

و امّا ثمود فهديناهم فاستحبّوا العمى على الهدى.

اذ لا يتصوّر الضّلال بعد الوصول الى الحقّ .

و الثانى منقوض بقوله تعالى :

انّك لا تهدى من احببت و لكنّ اللّه يهدى من يشاء.

فانّ النّبى صلّى اللّه عليه و آله و سلّم كان شأنه ارائة الطريق .

آثار الباقية في شرح الحاشية، ص