يكن بوده است.

قوله: و بك لا فعلّن: پس بعد از آوردن ضمير يعنى « كاف » بجاى « اللّه » معلوم ميشود كه اصل در حروف قسم « باء » است نه « واو » .

قوله: و اختار هذا الوجه ابن مالك: مقصود از « هذا الوجه» كلام قيل است كه گفته: هذان اسمها و جائت انّ على لغة بلحارث بن كعب.

قوله: لدلالته على معنى الاشارة: و اشاره از معانى حرف است و بدين ترتيب شباهت « هذان » به حرف شباهت معنوى بوده و آن موجب بناء مى‌باشد.

قوله: ليس اعرابا ايضا: بلكه « هذان » يا « هذين » دو لفظى هستند كه براى صيغه تثنيه وضع شده و در حالت حرّ و نصب بآن اشاره دارند بلكه در واقع تثنيه نيز نبوده بلكه لفظى هستند كه بجاى صيغه تثنيه استعمال مى‌شوند.

قوله: و اختاره ابن الحاجب: ضمير منصوبى در « اختاره » به قول « قيل » راجع است.

قوله: و على هذا فقرائة هذان الخ: مشاراليه « هذا » قول « قيل » يعنى مبنى بودن « هذان » مى‌باشد.

قوله: مع انّ فيها مناسبة لالف ساحران: ضمير در « فيها » به « قرائة هذان» راجع است.

قوله: و عكسه الياء فى الخ: ضمير در « عكسه » به هذان راجع است.

قوله: احدى ابنتى هاتين‌ : آيه (27) از سوره قصص.

قوله: فهى هنا ارجح: ضمير « هى » به « ياء » در « هاتين » راجع است.

قوله: هذا التغيير: يعنى تغيير در حالت نصب و جرّ.

متن:

تنبيه‌

تأتي « إنّ » فعلا ماضيا مسندا لجماعة المؤنث من الأين- و هو التّعب- تقول « النساء إنّ» أي تعبن، أو من آن بمعنى قرب، أو مسندا لغيرهن على أنه من الأنين و على أنه مبني للمفعول على لغة من قال في ردّ و حبّ: ردّ و حبّ، بالكسر تشبيها له بقيل و بيع، و الأصل مثلا « أنّ زيد يوم الخميس» ثم قيل « إنّ‌