به آواز بلند فرياد كرد اشهد ان لا اله الّا اللّه و اشهد انّ محمّدا رسول اللّه و انّ ابنه هذا من اولياء اللّه اى مردم گواه باشيد كه محمّد صلّى اللّه عليه و آله برحق و پسر شهيد او برحق و اهل حرم او بناحق بى‌حجاب و بى‌نقاب مانند اسيران فرنگ برشترها سوارند ثمّ عمد الى عمامته پس دست برد عمامه خود را كه از جنس كتان مصرى بود برداشت و او را قطعه قطعه ساخت بنزد خواتين مكرّمات و بنات محترمات آورد آن قطعات را تقسيم كرد كه حجاب صورت كنند ثمّ عمد الى جبّته پس دست آورد جبّه خود را از بربيرون آورده به دوش امام بيمار عليه السّلام انداخت فرستاد هزار در هم زر آوردند پيش‌كش امام چهارم عليه السّلام نموده عرض كرد فدايت شوم اين زرها را به مايحتاج خود در دار غربت و اوقات كربت صرف نمائيد لشگر ابن زياد چون اين محبت را از يهود ديدند بانگ بروى زدند كه يا هذا اين چه كار است مى‌كنى دشمنان والى شام را محبّت و حمايت مى‌كنى از گرد اين اسيران دور شو و الّا سرت را جدا مى‌كنيم يحيى از اين كلام در غضب شد اخذته الغيرة و جذبته المحبّة غيرت ايمان برآن تازه‌مسلمان غلبه كرد جذبه محبت اهل بيت رسالت وى را جذب نمود رو كرد به جماعتى كه از نوكرها و خدام وى بودند گفت شمشير مرا بياوريد و اسلحه برخود راست كنيد تكبيرگويان برآن بدكيشان حمله كنيد شمشير يحيى را آوردند آن شير شكارى شمشير خونبار خود را از غلاف كشيده فسنله عن غمده و نظر الى فرنده فصاح باعلى صوت اللّه اكبر بزرگست خداى محمّد اين بگفت و با جماعت خود حمله برجماعت كفر كرد يحيى پنج نفر را از دم شمشير گذراند غلامان وى نيز جمعى را مقتول و برخى را مجروح نمودند فجاشوا عليه و جعلوه فى مثل الحلقه لشگريان ابن زياد براو حمله آوردند و آن تازه‌مسلمان را در ميان گرفتند فضربوه بالسّيف و السّنان و رشفؤه بالأحجار و النّبلان از اطراف و جوانب نيزه و شمشير و سنگ و تير بربدنش زدند غلغله در جمعيّت افتاد خبر بگوش اهل بيت رسالت رسيد كه آن جوان تازه‌مسلمان را