تحريص امام عليه السّلام اصحاب را برجهاد و شهادت حنظلة بن سعد شيبانى (32)

چون بعد از ظهر روز عاشوراء اصحاب و ياران امام عليه السّلام به درجه رفيعه شهادت رسيدند و اندكى باقى ماندند و همگى زخمى و مجروح، تشنه و گرسنه به حالتى كه زبان قدرت شرح حال ايشان را ندارد، امام ابرار چون حالت زار ايشان را ديدند فرمودند : صبرا بنى الكرام فما الموت الّا قنطرة يعبركم من البؤس و الفرار الى الجنان الواسعة و النّعيم الدّائمة .

يعنى اى كريمان عالم و اى نجيبان اولاد آدم كه از مال‌ومنال و فرزند و عيال و جاه و جلال چشم پوشيديد چند دقيقه ديگر نيز در صدمات و لطمات اين دار فانى صبر كنيد تا آنكه شربت شهادت بنوشيد و از سندس و استبرق بپوشيد نيست مرگ مگر يك پلى كه شما را عبور مى‌دهد از زحمت و محنت نجات مى‌دهد و به درجات جنّات و نعيم باقى دائمه مى‌رساند

فايّكم يكره ان ينتقل من سجن الى قصر، كدام يك از شما ميل نداريد از زندان انتقال نمائيد و به قصر دار الجلال منزل سازيد، پس زود باشيد خود را به ياران برسانيد .

در اين حال پسر سعد فرياد كشيد : اى لشگر زود باشيد كه روز تمام شد و كار اين يك مشت مردم تمام نشد كسى از ايشان باقى نمانده حمله كنيد جمله را طعمه شمشير سازيد .

آن بى‌حيا مردم رو به لشگر شكست‌خورده امام عليه السّلام آوردند در آن اثناء كه لشگر كوفى برامام و اصحاب امام حمله‌آور شدند و تير و سنگ و عمود مى‌پرانيدند حنظلة بن سعد شيبانى آمد در پيش روى امام ابرار سپروار سينه خود را سپر و هدف تيرهاى بلا نمود چنانچه در روايت است :

و جاء حنظلة بن سعد الشيبانى، فوقف بين يدى الحسين عليه السّلام‌