تيغ گرفت و تيغ انگشتان آن نامدار را از كف جدا كرد عبد اللّه از آن زخم نهراسيد در همان گرمى تيغش را از سينه يسار بيرون كشيد و سر در عقب سالم گذارد و با يك ضربت او را به دار البوار روانه ساخت پس نام خدا برزبان راند و رجزى چنين انشاء نمود :

غلامان ابن زياد لعين به يكبار روى به ميدان آورده گرد عبد اللّه را گرفتند آن شيرمرد گروهى از ايشان را كشت عاقبت تشنگى و خستگى و جريان خون او را از كار بازداشت ضعف و ناتوانى براو غلبه كرد دستش از كار افتاد جراحات بسيار بربدنش رسيد از مركب در غلطيد و شربت شهادت چشيد رضوان اللّه عليه‌

شعر

خبر به امام عليه السّلام دادند، حضرت براى او گريست و اشگ فشاند و فرمود :

عند اللّه احتسبه و حماة اصحابى يعنى در نزد پروردگار حساب خود و ياران خود را خواهم نمود كه چه‌ها برمن رسيده‌

شهادت برير بن خضير همدانى (7)

پس از آنكه آفتاب روز عالم‌سوز عاشوراء بلند شد، حرارت آفتاب شدّت يافت عطش براهل و عيال امام عليه السّلام تنگ گرفت و حالشان مشوّش گرديد بى‌اختيار فرياد العطش سر دادند، اين صدا بگوش اصحاب و جوانان رسيد همگى از جان سير و از زندگى دلگير شدند