پس مسلم بن عوسجه پيش آمد و عرض كرد : يابن رسول اللّه مرخّص فرما كه اين ملعون را به تيرى هلاك گردانم‌

فانّ الفاسق من اعداء اللّه و عظماء الجّبارين و قد امكن اللّه منه‌

يعنى بدرستى كه اين فاسق از دشمنان خداوند و از سركردگان و بزرگان جبّارين است و خداوند هلاكت او را از براى ما ميسّر كرده، پس آن بزرگوار او را اذن تير زدن نداد و فرمود : انّى اكره ان ابدئهم بقتال‌

يعنى دوست نمى‌دارم كه من ابتداء كنم با ايشان به مقاتله كردن .

اتمام حجّت نمودن حضرت با آن قوم شقى وپليد

امام عليه السّلام بعد از خواندن خطبه اوّل و موعظه نمودن آن قوم پليد كه شرحش گذشت بار دوّم روى منوّر و مقدّس خود را به جانب آنها نمود و با صداى بلند كه همه صحراى كربلاى پربلاء را پر كرده بود و هردو لشگر مى‌شنيدند فرمود :

اى جماعت نسب مرا بيان كنيد و نظر نمائيد كه من كيستم و رجوع كنيد به نفوس شريره ملعونه خود و سرزنش كنيد خود را برعمل خويش، فانظروا هل يصلح لكم قتلى و انتهاك حرمتى .

اى جماعت ملاحظه كنيد كه آيا صلاح شما هست كشتن من و در هم شكستن حرمت من، آيا من فرزند پيغمبر شما و پسر وصى او و پسر عمّش جناب على بن ابيطالب عليه السّلام كه اوّلين نفرى بود كه به رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ايمان آورد نيستم؟ آيا جناب حمزه سيد الشّهداء عمّ من نيست؟ آيا جعغر طيّار كه با ملائكه در بهشت پرواز مى‌كند عموى من نيست؟ آيا اين حديث شريف به گوش شما نرسيده است كه رسول الله صلّى اللّه عليه و آله در حق من و برادرم حضرت امام حسن عليه السّلام فرمود : هذان سيّد شباب اهل الجنّة يعنى حسن و حسين دو آقاى همه جوانان اهل بهشت‌اند .

اى قوم اگر مرا در آنچه مى‌گويم تصديق مى‌كنيد و حال آنكه هرچه مى‌گويم‌