اى ز تيغ تو اطفال را بسينه هراس‌

نهنگ صولت درياى پردلى عبّاس‌

برادر تو كه اين فتنه زير سر دارد

بغير مرگ ندانم چه در نظر دارد

خلافت است گر او را از اين عمل مقصود

باين قليل سپه چون توان خروج نمود

شما عزيز من و فخر اقرباى منيد

ضياء ديده و همشيره زاده‌هاى منيد

اگر تو كشته شوى تا به حشر من خجلم‌

ز مادر تو و اهل قبيله منفعلم‌

تو در امان يزيدى ز غصّه دل مخراش‌

بيا به لشگر ما پشت لشگر ما باش‌

مگو، برادر نام‌آور حسينم من‌

غلام حلقه بگوش در حسينم من‌

كسى دخيل تو بيدادگر نمى‌گردد

غلام بى‌سبب از خواجه برنمى‌گردد