عصيان ورزيد سرش را جدا كن و نزد من بفرست و امارت لشگر با تو باشد .
در اين هنگام عبد اللّه بن ابى المحل بن حزام الكلابى كه عمّه او عليا
مخدّره امّ البنين بود و از حضرت امير المؤمنين عليه السّلام فرزندان داشت از جاى برخاسته
بجهت حضرت ابو الفضل العباس و عبد اللّه و جعفر و عثمان نامه امان خواست .
ابن زياد ملعون گفت : بسيار خوب، بگفت
تا نامه امان براى آنها نوشتند و به عبد اللّه بن ابى المحل داد، او آن نامه را با
غلام خويش كزمان به كربلاء فرستاد .
گويند چون اين
نامه به حضرت قمر بنى هاشم و برادران آن سرور رسيد گفتند خال
را از ما سلام برسان و بگوى ما را بدين زينهار احتياج نيست كه امان باريتعالى نيكوتر
از امان زنازاده سميّه مىباشد .
روز تاسوعا و وقايع در آن
روز تاسوعاء يعنى روز نهم محرّم الحرام كه در آن وقايع و حوادثى اتّفاق
افتاده است كه ذيلا مىنگاريم :
1- مرحوم تنكابنى در كتاب اكليل المصائب مىنويسد :
جمعى از ارباب مقاتل نقل نمودهاند از شيخ بزرگوار جعفر بن محمّد نما
در كتاب مثير الاحزان و او از سكينه خاتون روايت داشته كه مىفرمود :
در روز نهم محرّم آب ما تمام شد و عطش ما شدّت نمود و آب از ظرفها و مشكها
خشك شده بود چون من و بعضى از اطفال ما تشنه شديم، من بسوى عمّهام
زينب رفتم كه او را از تشنگى خود و اطفال خبر دهم شايد كه آبى براى ما ذخيره داشته
باشد، ديدم كه عمّهام در خيمه نشسته است و برادر شيرخوارم بردامن او است و آن كودك گاهى مىنشيند و گاهى برمىخيزد
و مانند ماهى در آب در حركت و اضطراب است و فرياد مىكند و عمّهام مىگويد : صبر كن اى پسر برادر
و كجا است براى تو صبر و حال اينكه به اين حالت مىباشى، گران است
برعمّه تو كه صداى تو را بشنود و نفعى بحال تو نبخشد، چون من
اين را شنيدم صدا