يكى مشگ پر كرد بردوش ماند
يكى خون ز حلقوم چون مشگ راند
شب تيره و تشنه و رود آب
بخوردن گرفتند ياران شتاب
گروهى به نوش و گروهى به جنگ
گروه ديگر مشگها كرده تنگ
چنان گرم كردند بازار را
كه از كف ندادند هنجار را
برون آمدند از ميان سپاه
سرى جنگجو و دلى رزمخواه
از آن پاسداران آب فرات
به پاى پياده بسى گشت مات
همان كشته آمد به تيغ سوار
از آن نابكاران بسى كينهوار
و لم يقتل من اصحاب الحسين عليه السّلام احد و از اصحاب حضرت امام حسين عليه السّلام هيچكدام كشته نشدند
ثمّ رجع القوم الى معسكرهم سپس اصحاب به اردوگاه بازگشتند .
فشرب الحسين و من كان معه پس امام حسين عليه السّلام و تمام كسانى كه با آنحضرت بودند از اصحاب و بانوان و اطفال جملگى از آن آب نوشيدند .
و لذلك سمّى العبّاس السّقاء و بخاطر همين رشادت و آوردن آب به خيام بود كه به حضرت ابو الفضل عليه السّلام لقب سقاء داده شد .
مقاله صاحب كتاب عمدة الطّالب
صاحب كتاب عمدة الطّالب مىنويسد : وجه تسميه ابو الفضل عباس سلام اللّه