والى مدينه تقاضا شده بود در دفع اين فتنه و خاموش نمودن نائره جنگ سعى نمايد .

اهل مدينه چون اين نامه منظوم را خواندند بردست معتمدى داده تا آنرا به امام عليه السّلام برساند چون نامه به حسين بن على عليهما السّلام رسيد دانست كه اشعار يزيد است در جواب آن آيه‌اى از كلام الله مجيد را نوشت : بسم اللّه الرّحمن الرّحيم : فان كذّبوك فقل لى عملى و لكم عملكم، انتم بريئون ممّا اعمل و انا برى‌ء ممّا تعملون .

آغاز حركت حضرت امام حسين عليه السّلام از مكّه به طرف عراق‌

همان طورى كه قبلا گفتيم جناب مسلم بن عقيل روز هشتم ذى الحجه كه به آن يوم التّرويه مى‌گويند در كوفه به شهادت رسيد و در همان روز حضرت امام حسين عليه السّلام پس از انجام عمره مفرده مكّه را به قصد عراق ترك فرمودند .

پيش از آنكه حضرت از مكّه معظّمه خارج شوند به انجام دو كار اقدام فرمودند :

الف : ايراد خطبه‌اى جانسوز كه در ضمن آن به شهادت خود اشاره فرمودند .

ب : انشاء نامه‌اى به خويشان خود از بنى هاشم .

1- ايراد خطبه و اعلام شهادت خود

مرحوم سيّد بن طاووس و ديگران روايت كرده‌اند چون حضرت عازم عراق شدند بين اصحاب و ياران خويش ايستاده و اين خطبه جانسوز را ايراد فرمودند :

الحمد للّه و ماشاء اللّه و لا قوّة الّا باللّه و صلّى اللّه على رسوله ( سپاس و حمد خدا را و آنچه او خواهد همان شود، هيچ كس را قوّت بركارى نيست مگر به اعانت و يارى او و درود خداوند بررسول و فرستاده‌اش ).

خطّ الموت على ولد آدم مخط القلّادة على جيد الفتاة ( مرگ برفرزندان آدم همچون قلّاده برگردن دختر جوان بسته شده است ).