ابا عبد اللّه الحسين عليه السّلام بودند و پس از شهادت آن بزرگوار و ياران و اصحابش و اسارت اهل بيت گراميش همراه اسراء به كوفه آورده شدند و به نظر ابن زياد بيدادگر رسيدند، آن ناپاك امر كرد كه آنها را به زندان افكندند و پس از يكسال در كنار شريعه فرات سرشان را بريدند .

مرحوم محدّث قمى در منتهى الآمان اين قول را اختيا كرده و به ذكر همين اكتفاء فرموده است‌

مقاله مرحوم صدر الدين واعظ قزوينى در كتاب رياض القدس‌

مرحوم واعظ قزوينى در كتاب رياض القدس مى‌فرمايد :

ابن شهرآشوب عليه الرّحمه در مناقب فرموده :

دو طفلى كه در كنار شريعه فرات كشته شدند و سرشان را بريدند اولاد جعفر بن ابيطالب بودند كه شب يازدهم عاشوراء از لشگر ابن زياد فرار كردند و در كوفه گرفتار شده و شهيد شدند و سرهاى آنها را به حضور ابن زياد بردند و اين واقعه در روز يازدهم يا دوازدهم عاشوراء اتّفاق افتاد بدون اينكه در زندان محبوس شوند و يك سال بمانند به چند دليل .

اين خبر اقرب به صواب و تصديق است زيرا كه ابن زياد شش ماه در بصره رياست مى‌كرد و شش ماه در كوفه در سر سال اگر ابن زياد به شام نرفته در بصره بوده و حال آنكه ابن جوزى مى‌نويسد :

ابن زياد بعد از شهادت امام حسين عليه السّلام به شام رفت و از جمله خواص و ندماء يزيد و هم شرب آن پليد گرديد و صوت خوش داشت و تغنّى مى‌كرد .

و ديگر آنكه از شأن و حال امام زين العابدين عليه السّلام بعيد است كه معزّزا و مكرما از شام برگردد از حوالى كوفه بگذرد يا بنابر تحقيق به كوفه بيايد ولى اين دو طفل معصوم را از زندان مستخلص نكند خيلى غريب است !!!