توحيد عبادى

واژه ياد شده از دو كلمه تركيب يافته و مهم همان واژه دوم است اين لفظ منسوب به «عبادت» است كه در مقام نسبت «تاء تأنيث» حذف مى شود و مى گويند:«عبادى» مانند «كرامت» و كرامى .

يكى از مشكلات كلامى تحديد مفهوم «عبادت» است تا خضوع عبادى از غير آن جدا شود تا تندروى در تكريم شخصيت هاى معنوى مانند پيامبران و اولياء الهى رخ ندهد .

مرجع صحيح در تحديد معنى عبادت، فرهنگ هاى عربى، و كلمات مفسران است، اينك به هر دو مرجع سرى مى زنيم تا نتيجه چه باشد .

تعريف عبادت در فرهنگ ها

ابن فارس[1] آن را به نرمش و ذلت،[1] و فيروزآبادى[2] آن را به اطاعت،[2] و ابن منظور[3] نيز آن را به طاعت و در جاى ديگر به طاعت همراه با خضوع تفسير مى كنند و اخيرى مى گويد عرب به راه هموار و