حضرت، براى علويان حتى عباسيان سنگين آمد كه چرا اين همه احترام براى چنين مردى قائل شد، در حالى كه شرفا و علويان در قسمت پايين تر از او نشسته بودند.

از اين جهت زبان به اعتراض گشودند كه سبب اين تكريم و تقديم غير علوى بر علوى چيست؟

امام فرمود: آماده ايد پاسخ شما را از قرآن بگويم؟ همگى پذيرفتند، حضرت اين آيه را تلاوت كرد:

(يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا قِيلَ لَكُمْ تَفَسَّحُوا فِي الَْمجَالِسِ فَافْسَحُوا يَفْسَحِ اللهُ لَكُمْ وَ إِذَا قِيلَ انْشُزُوا فَانْشُزُوا يَرْفَعِ اللهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَات وَ اللهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ).[1]

«اى كسانى كه ايمان آورده ايد هنگامى كه به شما گفته شود مجلس را وسعت بخشيد (به تازه واردها جا بدهيد)، آن را وسعت بخشيد، تا خدا نيز (بهشت را) براى شما وسعت بخشد. و هنگامى كه گفته مى شود برپا خيزيد، برخيزيد، اگر چنين كنيد خداوند آنها را كه ايمان آورده اند و كسانى را كه از علم بهره دارند، درجات عظيمى مى بخشد».

اين آيه مشتمل بر سه دستور است:

1. هرگاه كسى وارد مجلس شد، به او جاى دهيد.(إِذَا قِيلَ لَكُمْ تَفَسَّحُوا فِي الَْمجَالِسِ فَافْسَحُوا).