(إِنْ كانَتْ إِلاّ صَيْحَةً واحِدَةً فَإِذاهُمْ خامِدُونَ) (يس/28ـ29)

«چيزى نبود، جز يك صيحه ناگهانى كه همگى به خاموشى گراييدند».

از اين دو آيه استفاده مى شود كه پس از ورود او به بهشت، قوم وى در اين جهان مى زيستند كه ناگهان مرگ، آنان را فرا گرفت و چنين بهشتى، جز بهشت برزخى چيزى نمى تواند باشد.