از گناه باز مى ماند.

(...كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ كَما كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعلَّكُمْ تَتَّقُون) . (بقره/183)

«روزه را بر شما بسان پيشينيان واجب كرديم تا پرهيزگار شويد».

روزه يك نوع عبوديت و بندگى براى ذات اقدس الهى است كه پديد آرنده تقوى و تمالك نفسانى و خويشتن دارى از گناه است و نتيجه آن ولايت بر نفس و هواها و هوسها است.

2. بينش خاصى بر انسان مى بخشد

از مزاياى عبوديت اين استكه انسان در سايه صفا و روشنايى، بينش خاصى پيدا مى كند، حق و باطل را به روشنى تشخيص مى دهد، و هرگز گمراه نمى شود. چنان كه مى فرمايد:

(يا أَيُّهَا الّذينَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللّه يَجْعَلْ لَكُمْ فُرقاناً...) .(انفال/29)

«هرگاه پرهيزكار باشيد خدا براى شما نيرويى مى بخشد كه با آن بين حق و باطل به خوبى تميز مى دهيد».

مقصود از «فرقان» همان بينش خاصى است كه سبب مى گردد كه انسان حق و باطل را خوب بشناسد.

در آيه ديگرمى فرمايد:

(وَ الّذِينَ جاهَدُوا فِينا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنا...) .(عنكبوت/69)

«كسانى كه در راه ما سعى و كوشش كنند آنان را به راه خويش رهبرى مى كنيم».

و در آيه سوم مى فرمايد: (يا أَيُّها الّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللّهَ وَآمِنوا بِرَسُولِهِ يُؤتِكُمْ كِفْلَينِ مِنْ رَحْمَتِهِ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ نُوراً تَمْشُونَ بِهِ...). (حديد/28)