دست نخورده است مرتاض را از ميان آن بيرون كشيدند ديدگان او شيشه اى ، دست وپايش خشك، پوستش چين خورده شده، و ضرباتى در شرايين نداشت، دهان و بينى و گوشش را باز كرده آب گرم به سر او ريختند و تنفس مصنوعى دادند پس از نيم ساعت بيدار شد.[1]

اين عمل هرچه باشد خواه آن را مرگ و تجديد حيات بناميم و يا اينكه آن را يك خواب گران و سنگينى بخوانيم بالأخره با اصول علمى محدود امروز بشر سازگار نيست وانگهى ثابت مى كند كه وراى جهان ماده و نيرو، جهان ديگرى وجود دارد كه هيچ چيز آن شبيه اين جهان نيست و شخصيت وواقعيت انسان در جسم و تن خلاصه نمى شود بلكه او معجونى است از ماده و معنى كه با از بين رفتن يكى، ديگرى از ميان نمى رود.

بندگى خدا نيروبخش است

راه صحيح تر براى تكامل روح و روان، عمل به تعاليم اسلام و طى طريق عبوديت و پيمودن صراط مستقيم است.

توضيح اينكه: از نظر آيين اسلام، انسان دو نوع زندگى دارد يكى حيات ظاهرى و ديگرى حيات معنوى و انسانى.

حيات حيوانى همان حيات ظاهرى است كه تمام بشر آن را دارا است و اسلام براى جلوگيرى از هر نوع افراط و تفريط، برنامه خاصى براى اين نوع حيات تنظيم كرده است. برنامه اسلام علاوه بر اين كه بهزيستى انسان را در جهان ماده فراهم مى سازد، راه را براى تحقق حيات معنوى نيز هموار مى نمايد.

حيات معنوى انسان از اعمال و نيات او سرچشمه مى گيرد و نتيجه چنين