ترسان و هراسان و بيمناكم، فقيرم و به تو محتاجم.

اى خداى من، به تو شكايت مى‌كنم ناتوانيم را، كه نمى‌توانم به آن وعده‌اى كه به اولياى خود داده‌اى بشتابم و نمى‌توانم از آنچه دشمنانت را از آن ترسانده‌اى دورى جويم. به تو شكايت مى‌آورم از فراوانى غم و اندوهم و وسوسه نفسم.

خدايا، به سبب آنچه در باطنم مى‌گذرد، مرا رسوا نساخته‌اى و به سبب گناهانم هلاك نكرده‌اى. تو را مى‌خوانم و تو پاسخم مى‌دهى، هر چند به هنگامى كه مرا مى‌خوانى من در پاسخ تو درنگ مى‌كنم. هر نيازم كه باشد، از تواش مى‌خواهم و هر جا كه باشم، راز دل خود به تو مى‌سپارم. جز تو كسى را نمى‌خوانم، جز تو به كسى اميد ندارم. لبيك لبيك. هر كس به تو شكايت آورد، مى‌شنوى. هر كس بر تو توكل كند، بدو روى مى‌كنى. هر كس را كه چنگ در ريسمان تو زند، رهايى مى‌بخشى و از كسى كه به تو پناه آورد، غم و اندوه مى‌زدايى.

اى خداوند، مرا به سبب اندك بودن سپاسگزاريم از خير دنيا و آخرت محروم مكن. گناهانم را كه تنها تو مى‌دانى چيست بيامرز. اگر مرا عذاب كنى، سزاى من است، كه من ستمگرم و تباهكارم و گنهكارم و مقصرم و سهل انگارم و غافل از بهره خويش هستم. اگر مرا بيامرزى، چه شگفت، كه تو مهربان‌ترين مهربانانى.