نيايش سى و پنجم [1]

حمد خداوند را رضا به قضاى خداوندى را. شهادت مى‌دهم كه خداى يكتا روزيهاى بندگانش را به عدالت تقسيم كرده و با همه بندگانش به فضل و احسان رفتار كند.

بار خدايا، درود بفرست بر محمد و خاندان او و مرا به آنچه توانگران را عطا كرده‌اى مفتون منماى و آنان را به آنچه مرا نداده‌اى به عجب ميفكن، تا مباد بر آفريدگانت رشك برم و تقدير تو حقير شمارم.

بار خدايا، درود بفرست بر محمد و خاندان او و خاطر من به قضاى خود شاد دار و آنجا كه تقدير توست سينه من بگشاى و همتى بلند عطا كن و دلم را اطمينانى چنان بخش كه به پايمردى آن اقرار كنم كه قضاى تو جز به خير و نيكى روان نگشته است. اى خداوند، سپاس مرا به درگاهت بر آنچه مرا نداده‌اى افزون‌تر نماى از سپاس من به درگاهت بر آنچه مرا عطا كرده‌اى.

اى خداوند، مرا در امان دار از اينكه به درويشى گمان فرومايگى برم يا به توانگرى گمان فضل و شرف. زيرا شريف كسى است كه فرمانبردارى تو شرافتش بخشيده باشد و عزيز كسى است كه از پرستش تو عزت يافته باشد.

پس بر محمد و خاندان او درود بفرست و ما را از خواسته‌اى بهره‌مند گردان كه پايان نپذيرد و به عزتى يارى ده كه زوال نگيرد و ما را