سزاوار شفاعت نيستم تا كسى مرا شفاعت كند.

بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و كرمت را شفيع خطاهاى من قرار ده و به عفو و بخشايش خود گناهانم عفو كن و مرا به عقوبتى كه سزاوار آنم جزا مده و احسان خود به فراوانى به من ارزانى دار و مرا در پرده عفو خود بپوشان. اى خداوند، با من همانند پيروزمندى رفتار كن كه بنده‌اى ذليل در برابرش زارى مى‌كند و آن پيروزمند بر او رحمت مى‌آورد، يا همانند توانگرى كه فقيرى راه بر او مى‌گيرد و آن توانگر بى‌نيازش مى‌سازد.

بار خدايا، كس نيست كه مرا پناه دهد، سايه عزّ توست كه بايست مرا پناه دهد. كس نيست كه به درگاه تو شفيع من شود، فضل و كرم توست كه بايست مرا شفاعت كند. گناهانم مرا مى‌ترساند، عفو توست كه بايست مرا ايمنى بخشد.

اى خداوند من، آنچه بر زبان مى‌آورم نه از آن روست كه از اعمال ناستوده خود بى‌خبرم، يا كردارهاى ناپسند خود از ياد برده‌ام، بل براى آن است كه آسمان‌ها و ساكنان آنها و زمين و هر چه بر روى آن است، پشيمانى مرا كه در برابر تو اظهار كرده‌ام بشنوند و بدانند كه توبه كرده‌ام و به تو پناه آورده‌ام. باشد كه يكى از آنها بر شوربختى من رحمت آرد يا بر بد حالى منش رقّت آيد و در حق من دعايى كند كه تو زودتر از دعاى من مستجاب فرمايى، يا روى شفاعت بر زمين نهد و شفاعت او از درخواست من مقبول‌تر افتد و سبب رهايى من از خشم تو و توفيق يافتن من به خشنودى تو باشد.

بار خدايا، اگر پشيمانى به درگاه تو توبه است، من پشيمان‌ترين پشيمانانم و اگر ترك گناه بازگشت به توست، من نخستين بازگشتگانم و اگر استغفار است كه گناهان را مى‌ريزد، من در زمره استغفار كنندگانم.

اى خداوند، همچنان كه ما را به توبه فرمان داده‌اى و پذيرفتنش بر