پس به مهربانى حوايج من بر آور.

بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و بدان هنگام كه در سپاسگزارى در برابر نعمتهاى تو كه در آسودگى و سختى و تندرستى و بيمارى به من عطا كرده‌اى قصور ورزم، تو حقيقت را روزى من ساز تا در حالت بيم و آسودگى و خشنودى و خشم و زيان و سود، روحانيت خشنودى و آرامش جان خود را در انجام وظايفم نسبت به تو نيك احساس كنم.

بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و سينه مرا از حسد خالى گردان، آن سان كه بر هيچ يك از بندگان تو كه در حق آنان احسان كرده‌اى رشك نبرم، و تا به جايى رسم كه چون بنگرم كه به يكى از بندگانت در دين و دنيا و تندرستى و پرهيزگارى و توانگرى و آسودگى نعمتى داده‌اى، من نيز براى خود از تو آرزوى برتر از آن كنم، اى خداى يكتاى بى‌همتا.

بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و مرا در اين جهان و آن جهان، چه خشنود باشم چه خشمگين، از خطاها دور دار و از لغزشها بر كنار، آن سان كه در برابر آنچه موجب خشنودى يا خشم است بر يك حال باشم و در كار فرمانبردارى تو باشم و در حق دوستان و دشمنان تو رضايت تو را بر خشنودى و خشم خود ترجيح دهم، تا دشمن من از جور من در امان ماند و دوست من از توجه و هواى نفسم نوميد گردد.

بار خدايا، مرا از كسانى قرار ده كه تو را از روى اخلاص مى‌خوانند به هنگام آسودگى، آن سان كه درماندگانت از روى اخلاص مى‌خوانند به هنگام درماندگى. انّك حميد مجيد.