كرد، و اميدى براى آن كه امر خويش به خدا واگذار كرد، و پاداشى براى آن كه خوبى كرد، و خيرى براى آن كه در خيرات كوشيد و شتاب كرد، و سپرى براى آن كه پايدارى كرد، و پوششى براى آن كه پرهيزكار بود، و ياورى براى آن كه رشد يافت، و جايگاهى براى آن كه ايمان آورد، و پناهگاهى براى آن كه سر فرود آورد، و روح و ريحانى براى راستگويان و پند و اندرزى براى پرهيزكاران و نجاتى براى رستگاران.

اسلام حق است؛ راهش هدايت و صفتش زيبايى و نيكويى و اثرش بزرگوارى است، آشكارترين راه است، ديده‌بانى نورانى، چراغى روشن، بلند هدف و مقصد، كم و كوتاه جولانگه، تا زنده از هر سو، جايزه‌اى پر رقيب، كيفرى دردناك، نعمت و نيرويى ديرين، سواركارانى بزرگوار؛ ايمان راه آن است و صالحات ديده‌بان آن، و آگاهى و ادراك چراغهاى آن، و مرگ پايان آن و دنيا جولانگاه آن، قيامت محل وصول جايزه‌اش، بهشت جايزه‌اش، دوزخ كيفرش، تقوا نيرويش و نيكوكاران سواركارانش. پس با ايمان است كه كردارهاى شايسته سنجيده شود، و با صالحات است كه آگاهى حاصل آيد، و با آگاهى و ادراك است كه مرگ هراس افكند، و با مرگ است كه جولانگاه دنيا به پايان رسد، و با توجه به دنيا است كه رستاخيز جلوه‌گر شود، و با قيامت است كه بهشت نزديك شود؛ بهشت حسرت دوزخيان است و آتش پند پرهيزكاران و تقوا بخشى از ايمان است و اين اسلام است.

اين كلام در اين منابع نيز آمده است:

مجلسى/ بحار 68/ 349، 347، 365- 352، 351.+ كلينى/ كافى 2/ 49.

+ مفيد/ امالى 162.+ طوسى/ امالى 1/ 35.+ حرانى/ تحف 109.+ نهج 104.