زندگى ابان براى ما سخن مى‌گويد كه: ابان يك ماه پيش از مرگش مرا خواست و از خوابى سخن گفت كه در آن سليم را ديده و خبر از مرگش داده و خواسته كه كتابش را به اهلش سپرد. و ابان كتاب را به عمر بن اذينه مى‌دهد و از او پيمان مى‌گيرد كه در حفظ آن بكوشد و به نسل آينده تحويل دهد. [1] و ما اينك مى‌توانيم در تاريخ حضور يابيم و آن صحنه را به احساس ببينيم كه چگونه در آن بامداد پر هول و هراس كه بصره در ظلمت جور و جهل فرو رفته، در حومه شهر، در خانه‌اى گلين و متروك كه به يك پناهگاه و خانه تيمى شبيه است، اسناد نهضت اسلام كه از ميان بيش از يك قرن رنج و شكنج و خون گذشته، تحويل عمر بن اذينه مى‌شود و او آنها را با دل و جان به تاريخ مى‌رساند و جاودانه مى‌سازد. ابان يك ماه بعد بدرود مى‌گويد. و بدينسان ابان در انتقال حقيقت اسلام به جهان، ادامه سلمان فارسى از نسل نخست ايرانيان مسلمان است كه دين خويش را به نهضت تاريخى اسلام ادا كرد و در تاريخ محكوم و سرنوشت مظلوم اسلام امامت جاودانه شد.