در نسخه‌اى از كتاب آمده است:

رسول خدا به هنگام ظهر برخاست و فرمود كه چادرى بر پاى دارند و به على دستور داد كه داخل آن شود. نخستين كسانى را كه رسول فرمود با حضرتش به امارت مؤمنان بيعت كنند، ابو بكر و عمر بودند. اين دو از جاى برنخاستند تا كه از رسول خدا پرسيدند: آيا اين بيعت از سوى خداوند است؟

حضرتش پاسخ‌شان داد كه: آرى! به فرمان خداوند است و شما دو تا بدانيد كه هر كس اين بيعت را نقض كند كافر است و هر كس از على اطاعت نكند كافر است، سخن على سخن من و فرمان او فرمان من است. هر كس با سخن و فرمان على مخالفت كند با من مخالفت كرده است.

پس از اينكه با اين سخنان بر آنان تأكيد كرد، دستورشان داد كه در بيعت با على شتاب كنند. آن وقت برخاستند و بر على وارد شدند و به امارت مؤمنان با آن حضرت بيعت كردند. به هنگام بيعت عمر گفت: تبريك، تبريك به تو اى على! كه مولاى من و مولاى هر زن و مرد مؤمنى گرديدى! سپس رسول خدا به سلمان و ابو ذر دستور داد با حضرت بيعت كنند، آن دو برخاستند و بدون حرفى بيعت كردند.

اين روايت در منابع زير نيز آمده است:

بحار 37/ 195.+ امينى/ الغدير 2/ 34- 39.