* سال 38- 36 هجرى؛

از دوازده رجب سال 36 هجرى، سليم را همراه امام على عليه السّلام مى‌بينيم كه دارد براى نبرد با قاسطين آماده مى‌شود. او خود مى‌گويد كه به هنگام پيكار صفين چهل سال داشته است. اندكى بعد وى را در صف مقدم نبرد در صفين مى‌يابيم كه پيشاپيش سپاه قرار دارد و علاوه بر رزم آورى، حوادث صفين را با دقت و حسّاسيّت براى ما گزارش مى‌كند، گزارشى بلند از پيكار سرنوشت در شب و روز دهم صفر سال 38 هجرى كه قاسطين را در آستانه شكست و نابودى قرار داد و ناگهان بزرگترين و فلج‌كننده‌ترين تزوير در تاريخ اسلام به تدبير عمر و عاص شكل گرفت. گزارش سليم با اشاره‌اى به جريان دردناك حكميت پايان مى‌يابد. در پى پيكار صفين، سليم همراه امام به كوفه باز مى‌گردد كه در راه شاهد شرفيابى راهب نصرانى به حضور امام و اعتراف به حقانيّت اسلام است. سليم از اين واقعه گزارش مى‌دهد. سليم از كوفه به مداين مى‌رود تا حذيفة بن يمان استاندار مداين را ملاقات كند و حقايقى را كه از ابو ذر و سلمان شنيده از او نيز بشنود چرا كه حذيفه در جريان توطئه سرّى نخبگان عليه نهضت اسلام و شخص پيامبر صلّى اللَّه عليه و اله و سلّم قرار داشته و ديده‌ها و شنيده‌هاى او بايد در تاريخ ثبت شود.

پيداست كه سليم تا اواخر سال 38 هجرى در كوفه است، چرا كه شهادت محمد بن ابى بكر استاندار امام على عليه السّلام در مصر را به حضرت تسليت مى‌گويد و با حضرتش خلوت نموده حقايقى را مى‌پرسد. در همين ايام است كه امام على بن الحسين عليه السّلام را كه كودكى شير خوار بوده ملاقات مى‌كند.

* سال 39 هجرى؛

سليم را در نهروان مى‌بينيم كه به نبرد با مارقين آمده است و روشن‌ترين تصاوير را از مظلوميت امام على عليه السّلام و حماقت و جهالت مارقين ارائه مى‌كند.