خواهد. گفتم: آيا كافر يا مشرك به بهشت در آيد؟ فرمود: تنها كافر به دوزخ در آيد، مگر كه خدا نخواهد. گفتم: هر كس كه خداى را ملاقات كند و امامش را بشناسد و به وى ايمان داشته و مطيع او باشد، آيا از بهشتيان است؟ فرمود: آرى! هر گاه خداوند را ملاقات كند و مؤمن باشد؛ از كسانى كه خداوند فرمود: «كسانى كه ايمان آوردند و كار شايسته كردند» [1] و «كسانى كه ايمان آوردند و پرهيزكار بودند» [2]، «كسانى كه ايمان آوردند و ايمان‌شان را به ستمى نيالودند». [3] گفتم: كسى كه گناه كبيره كند و خداى را ملاقات نمايد چگونه است؟ فرمود: اين به اراده الهى بستگى دارد؛ اگر عذابش كند به خاطر گناهش خواهد بود و اگر از او درگذرد از روى رحمتش خواهد بود.

گفتم: كسى كه مؤمن باشد به دوزخ در آيد؟ فرمود: آرى! به خاطر گناهش، زيرا وى از آن مؤمنانى نيست كه منظور خداوند است؛ «خدا ولى مؤمنان است» زيرا كسانى منظور خداوند مى‌باشند كه: «خدا ولى‌شان باشد» و «آنان را نه ترسى است و نه اندوهگين مى‌شوند». [4] و اينان مؤمنان هستند؛ «كسانى كه پرهيزكار خدايند و كسانى كه كردار شايسته دارند و كسانى كه ايمان‌شان را به ستمى نمى‌آلايند». [5] گفتم: اى امير مؤمنان! ايمان چيست و اسلام كدام است؟

فرمود: ايمان يعنى اقرار به شناخت خداوند و اسلام يعنى تسليم به آنچه اقرار كردى و اطاعت امامان معصوم.

گفتم: ايمان يعنى اقرار به خداوند پس از شناخت خدا؟

فرمود: كسى كه خداوند او را به شناخت خويش و پيامبر و امامش نائل گرداند و