راحتى آنكه نزاع كنند دو همسايه او با يك ديگر كه كدام نزديكتر بوده‌اند بوى در دنيا پس مى نشينند با من و با ابراهيم (ع) بر مائده و خوان دوام پس نظر ميكنند برحمت خدا در صبح و شام و در روايتى در هر صبح و شام‌

فصل چهارم در ذكر فايده بعضى از آنچه فرض كرده است خداى تعالى از ايمان و نماز و زكاة و غير آن‌

(1) فرمود رسول خدا (ص) كه فرض كرد رسول خدا ايمان را از براى پاكى از شرك و نماز را بواسطه پاكى از كبر و زكاة را بسبب روزى و روزه را بجهة آزمودن اخلاص خلق و حج را از براى قوت دين و جهاد را از براى عزت اسلام و امر معروف را از براى مصلحت همه مردمان و نهى منكر را از براى منع نادانان و صله رحم را از براى زيادتى عدد و قصاص را از براى حفظ جانها و اقامت حدود را از براى بزرگ داشتن حرامها و ترك شرب خمر را از براى نگاهداشتن عقل و دورى از دزدى را از براى واجب ساختن پرهيزكارى و ترك زنا را از براى درست ساختن نسب و ترك لواطه را از براى بسيار شدن اولاد و گواهى را از براى غالب شدن در وقت انكارها و ترك دروغ را از براى بزرگوارى صدق و اسلام را از براى ايمنى از ترسها و امامت را از براى نسق امّت و طاعت را از براى بزرگوارى و امانت و فرمود حضرت حسن بن على بن ابى طالب (ع) كه از خلقهاى مؤمن قوتست در دين دارى و كرمست در نرمى و دور انديشى است در علم و علمست در بردبارى و فراخى است در نفقه و ميانه روى است در عبادت و دوريست در طمع و نيكى است در راستى ظلم نميكند بر دشمنى و گناه نميكند بواسطه دوستى كسى و دعوت نميكند چيزى را كه نيست او را و منكر نميشود حقى را كه بر ويست عيب نميكند نه بظاهر و نه در غيبت و ستم نميكند ترسانست در نماز فراخ دستست در زكاة شكركننده است در نعمت صبركننده است در بلا قانع است‌