بر ناقه عضباء و ما روى داشتيم بر جهاد ذات السلاسل پس پرسيدم از آن جناب آن چه پرسيدى از من پس فرمود بدرستى كه جهادكنندكان چون قصد جهاد كنند بنويسد خدا از براى ايشان برات بيزارى از دوزخ پس چون كار سازى جهاد كنند مباهات كند خدا بايشان با فرشتگان پس چون وداع كنند اهل خود را گريه كنند بر ايشان ديوارها و خانه‌ها و بيرون ميروند از گناهان خود چنانچه بيرون ميرود ما را ز پوست خود و موكل ميگرداند خداى تعالى بهر مردى از ايشان چهل ملك كه نگاهبانى او ميكنند از پيش او و عقب و از راست او و چپ او و نميكند هيچ حسنه الّا آنكه مضاعف مى‌شود ثواب او و نوشته مى‌شود از براى او هر روزى ثواب هزار مرد كه عبادت كنند خدا را هزار سال كه هر سالى سيصد و شصت روز باشد و هر روزى مثل عمر دنيا باشد و چون حاضر شوند برابر دشمنان زايل شود علم اهل دنيا از ثوابى كه ميدهد خدا ايشان را پس چون مبارزت كنند دشمنان را و سدمه كنند نيز ما را و بزه گذارند تيرها را و قصد كنند مرد بمرد احاطه كنند بدور ايشان فرشتگان ببالهاى خود و دعا كنند بخدايتعالى از براى ايشان نصرت و يارى ايشان را و ندا كند نداكننده كه در بهشت در زير سايه شمشيرهاست پس باشد شمشير و نيزه بر شهيد آسان‌تر از آشاميدن آب سرد در روز بسيار گرم پس چون بيفتد شهيد از اسب خود شمشيرى يا ضربتى نرسد بزمين تا آنكه بفرستد خداى تعالى زنى از حور العين كه مژده دهد او را بآنچه آماده ساخته است خداى عز و جل از براى وى از كرامت پس چون برسد بزمين گويد او را كه خوش باد اى روح پاكيزه كه بيرون آمدى از بدن پاك بشارت باد ترا كه از براى تست آنچه نديده هيچ چشم و نشنيده است هيچ گوش و نگذشته است بر خاطر هيچ آدمى و گويد خداى تعالى‌