ترك‌كننده جماعت را قبول نميكنم دعائى و فرو نميفرستم بر وى رحمتى و ايشان جهودان امّت تواند و اگر بيمار شوند ديدنى مكن ايشان را و اگر بميرند حاضر مشو بر جنازه ايشان و راه نميرود بر روى زمين دشمن‌تر نزد من از ترك‌كننده جماعت يا محمد ترك‌كننده جماعت را امر كرده‌ام هر صاحب نفسى را و روحى را كه بر وى لعنت كند و ترك‌كننده جماعت بدتر است از شارب الخمر و از آنكه منع ميكند طعام را از مردمان و از آنكه ميكشد مردمان را بغير حق و از خورنده سود و ترك‌كننده جماعت را نيست در بهشت هيچ نصيبى و او بدتر است از گور شكاف و مخنّث و بدتر است از بدگوى و بدتر است از گواه دهنده دروغ يا محمد هر كه بميرد در حالى كه دورى كند از جماعت داخل گردانم او را در دوزخ‌

فصل نهم در آنچه سنت گفتن آن وقت داخل‌شدن مسجد و وقت بيرون آمدن از آن و در ذكر عقوبت خواب كردن در مسجد و در ثواب روشن كردن چراغ در آن در شب‌

(1) فرمود خداى تعالى در سورة توبه‌إِنَّما يَعْمُرُ مَساجِدَ اللَّهِ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ أَقامَ الصَّلاةَ وَ آتَى الزَّكاةَ وَ لَمْ يَخْشَ إِلَّا اللَّهَ فَعَسى‌ أُولئِكَ أَنْ يَكُونُوا مِنَ الْمُهْتَدِينَ‌عمارت نميكند مسجدهاى خدا را مگر آنكه گرويده باشد بخدا و روز قيامت و بپايدارد نماز را و بدهد زكاة را و نترسد مگر از خداى پس شايد كه آن گروه باشند از راه يافتگان و بود پيغمبر (ص) كه چون داخل مسجد ميشد پيش ميگذارد پاى راست خود را و ميفرمود

بسم اللَّه و على اللَّه توكّلت و لا حول و لا قوّة الّا باللَّه العلىّ العظيم‌

و چون بيرون مى‌آمد پيش ميگذارد پاى چپ خود را و ميفرمود

بسم اللَّه اعوذ باللَّه من الشيطان الرّجيم‌

بعد از آن فرمود