او را و بلند گردانيد تا آن كه ديده شد سفيدى زير بغل او بعد از آن گفت آگاه باشيد كه هر كس كه من بودم مولاى او پس اين على مولاى اوست بار خدايا دوستى كن با هر كس كه دوستى كند با على و دشمنى كن با هر كس كه دشمنى كند با على و يارى كن با هر كس كه يارى كند با على و خوارى كن با هر كس كه خوارى كند با على بعد از آن فرود آمد از منبر و آمدند اصحاب نزد امير المؤمنين (ع) و مباركباد گفتند او را بولايت و امامت و اول كسى كه تبريك و تهنيت گفت بوى عمر بن خطاب بود كه گفت يا على در صباح گشتى مولاى من و مولاى مؤمنين و مؤمنات و فرود آورد جبرئيل اين آيه راالْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَ رَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ دِيناًيعنى در اين روز كامل گردانيدم از براى شما دين شما را بولايت على ابن ابى طالب (ع) و تمام كردم بر شما نعمت خود را بظاهر كردن آن و اختيار كردم براى شما اسلام شما را دينى نيكو (1) پرسيدند از حضرت صادق (ع) از قول خداى تعالى‌يَعْرِفُونَ نِعْمَتَ اللَّهِ ثُمَّ يُنْكِرُونَهافرمود ميشناسند نعمت روز غدير را و انكار ميكنند آن را در روز سقيفه پس رخصت طلب كرد حسان بن ثابت كه بگويد چند بيت از شعر در شان آن روز پس رخصت داد او را رسول خدا (ص) پس انشاد كرد شعرى كه مضمون آن بفارسى اينست ندا كرد ايشان را روز غدير خم پيغمبر ايشان و بشنو رسول را كه بچه ندا ميكند پس مخصوص كرد خلافت را بعلى (ع) غير از جميع مردمان و نام كرد او را بعزت برادر خود پس فرمود بمردمان كيست مولاى شما و ولى شما گفتند در حالى كه نبود در ميان ايشان دشمنى كه اله تو مولاى ماست و توئى ولى ما و نيست ترا از نادر كفتار هيچ نافرمانى پس فرمود بعلى (ع) برخيز يا على بدرستى كه من پسنديدم ترا بعد از خود بامامت و در آن وقت دعا كرد كه خداوندا دوستدار دوستدار على را و دشمن دار دشمن‌