او ابو هريره بود و عرض كرد يا رسول اللَّه پس چيست جزاى مؤمن فقيرى كه صبر كند بر فقر خود فرمود بدرستى كه در بهشت غرفه‌ايست از ياقوت سرخ كه نظر ميكنند بآن اهل بهشت چنانچه نظر ميكنند اهل زمين بستاره‌هاى آسمان داخل نميشود در آن الّا پيغمبرى فقير يا شهيدى فقير يا مؤمنى فقير و از انس بن مالك از پيغمبر (ص) فرمود ميايستند فقيران امّت من روز قيامت و جامهاى ايشان سبز است و مويهاى ايشان بافته است بمرواريد و ياقوت و بدستهاى ايشانست عصاهاى از نور خطبه ميكنند بر منبرها پس ميگذرند بر ايشان پيغمبران و ميگويند اينان فرشتگانند و ميگويند فرشتگان كه ايشان از پيغمبرانند پس گويند ايشان كه ما نه فرشتگانيم و نه پيغمبرانيم بلكه نفرى چند از فقيران امّت محمديم (ص) پس گويند فرشتگان كه بچه يافتيد اين بزرگى را گويند نبود عمل ما سخت و روزه نداشتيم هميشه و قيام ننموديم در شب و ليكن درست بپايداشتيم پنج نماز را و چون شنيديم ذكر محمد را روان شد آب چشمهاى ما بر رخسارهاى ما از ابو هريره گفت رسول اللَّه صلى اللَّه عليه و آله سخن گفت با من خداى من پس فرمود يا محمد چون دوست دارم بنده را بگردانم با وى سه چيز دل غمگين و بدن بيمار و دست خالى از مال دنيا و چون دشمن دارم بنده را بگردانم با وى سه چيز دل شاد و بدن صحيح و دست پر از مال دنيا و فرمود پيغمبر (ص) كه هر كه گرسنه يا محتاج شود پس بپوشد آن را از مردمان و فاش كند آن را بخدا حقست بر خدا كه روزى كند او را روزى يك سال از حلال و فرمود آن حضرت‌

اللّهم احينى مسكينا و امتنى مسكينا و احشرنى في زمرة المساكين‌

يعنى بار خدايا زنده دار مرا درويش و بميران مرا درويش و برانگيز مرا در گروه درويشان و فرمود (ص) كه فقيران‌