و اگر توبه كنند من حبيب ايشانم و اگر توبه نكنند از مصيبتها و بلاها پاك ميگردانم ايشان را و فرمود امام زين العابدين عليه السّلام كه هر كه بگويد الحمد للَّه بتحقيق كه شكر كرده است همه نعمتهاى خداى عز و جل را و فرمود امام جعفر صادق (ع) كه بدرستى كه خداى تعالى نعمت داد قومى را ببخششها پس شكر نكردند پس گرديد آن نعمتها برايشان و بال و مبتلا كرد قومى را بمصيبتها پس صبر كردند پس گرديد آن مصيبتها برايشان نعمت و عرض كرد موسى (ع) كه بار خدايا چگونه قدرت داشت آدم (ع) كه ادا كند شكر آن كه جارى كرد بر وى از نعمت خود و خلق كردى او را بدست خود و امر بسجده فرمودى از براى او فرشتگان خود را و ساكن گردانيدى او را در بهشت خود پس وحى فرمود خداى تعالى بوى كه بدرستى كه آدم دانست كه اين همه از منست پس اين شكر بود او را و فرمود خداى تعالى‌وَ اشْكُرُوا لِي وَ لا تَكْفُرُونِ‌شكر كنيد مرا و ناسپاسى مكنيد و گفته‌اند كه شكر بنده نعمت موجود است و صيد نعمت ناياب و گفته‌اند كه شكر قيد نعمت حاضر است و صيد نعمت غايب‌

باب دهم‌

و در آن سه فصل است‌

فصل اوّل در فضل دعا و ذكر دعاى چند مختصر

(1) فرمود خداى تعالى كه‌ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ‌دعا كنيد مرا كه اجابت كنم شما را و فرمود پيغمبر (ص) كه بدرستى كه خدا دوست ميدارد مبالغه‌كنندگان را در دعا و فرمود امير المؤمنين (ع) كه دوستترين عملها بخدا در روى زمين دعا است و فاضلترين عبادت پرهيزكارى بعد از آن خواند اين آيه را كه‌قُلْ ما يَعْبَؤُا بِكُمْ رَبِّي لَوْ لا دُعاؤُكُمْ‌بگو چقدر دهد شما را خداى من اگر نباشد دعاى شما اين دعا نيست‌

اللّهمّ اجعل خير اعمارنا و خير اعمالنا خواتمه و خير ايّامنا يوم نلقاك فيه‌

و بگويد بعد از نماز