بدوزخ الّا آنكه درست گردانم بدن او را پس اگر تمام شد باين مطلب او و الا آسان گردانم بر وى مرگ را تا آنكه بيايد نزد من و نباشد او را هيچ ثواب بعد از آن داخل گردانم او را بدوزخ‌

فصل هفتم در فضيلت صبر

(1) فرمود خداى تعالى در سوره آل عمران‌وَ اللَّهُ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ‌خدا دوست ميدارد صبركنندگان را و در سوره انفال‌وَ اصْبِرُوا إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ‌صبر كنيد بدرستى كه خدا با صبركنندگانست و در سوره تنزيل‌إِنَّما يُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَيْرِ حِسابٍ‌فرا نميگيرند صبركنندگان مزد خود را مگر بيحساب روايت شده از امام على بن موسى الرضا عليهما السّلام از پدرش از پدران او از امام على بن الحسين بن على بن ابى طالب عليهم السّلام كه فرمود پنج چيز است كه اگر داخل شويد در آن ميابيد آن را آنكه نترسد بنده مگر گناه خود را و اميد ندارد مگر خداى خود را و شرم ندارد چون پرسند او را از آنچه نداند كه بگويد نميدانم و صبر از ايمان بمنزله سر است ببدن و ايمان نيست آنكه را كه صبر نيست او را و فرمود حضرت امير المؤمنين على بن ابى طالب (ع) از رسول خدا (ص) كه فرمود صبر سه است صبر از گناه و صبر بر طاعت و صبر در مصيبت پس هر كه صبر كند از گناه بدهد او را خداى تعالى سيصد درجه كه از درجه تا درجه مقدار آسمان باشد تا زمين و هر كه صبر كند بر طاعت بدهد او را ششصد درجه كه درجه تا درجه مقدار زمين باشد تا عرش و هر كه صبر كند در مصيبت بدهد او را خدا هفتصد درجه كه از درجه تا درجه مقدار نهايت عرش تا كرسى دوباره باشد و فرمود امير المؤمنين (ع) اى مردمان ملازم باشيد صبر را كه بدرستى كه نيست دين آنكه صبر نيست او را و فرمود (ع) در وقتى كه تعريف ميداد اشعث بن قيس را از مرگ پسر وى كه اى اشعث اگر تو غمدارى از پسر خود بتحقيق كه او مستحق اينست از تو بجهة خويشى و اگر صبر كنى پس بر خداست از هر مصيبت عوضى‌