شويد از سختى عذاب و هر كه حفظ نكند وصيت مرا پس چه باشد حال او پيش خداى تعالى‌

فصل هفتم در عقوبت دشنام دادن زنان‌

(1) فرمود خداى تعالى در سوره نورإِنَّ الَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ الْغافِلاتِ الْمُؤْمِناتِ لُعِنُوا فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِيمٌ‌يعنى بدرستى كه آنان كه دشنام ميدهند زنان پرهيزكار بيخبر از فجور مؤمنان را ملعون ميباشند در دنيا و آخرت و ايشانراست عذابى بزرگ و نيز فرموده در سوره نوروَ الَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ ثُمَّ لَمْ يَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَداءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمانِينَ جَلْدَةً وَ لا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهادَةً أَبَداً وَ أُولئِكَ هُمُ الْفاسِقُونَ‌و آنان كه دشنام ميدهند زنان پرهيزكار را و نمياورند چهار گواه پس بزنيد ايشان را هشتاد تازيانه و قبول مكنيد ايشان را بگواهى هرگز و اينان ايشانند كه بيرون روندگانند از اطاعت خدا و فرمود رسول خدا (ص) كه هر كه دشنام دهد زن خود را بزنا بيرون رود از جميع ثوابهاى خود چنانچه بيرون مى‌آيد مار از پوست خود و نوشته شود از براى او بهر موئى كه بر بدن او است هزار گناه و فرمود آن حضرت عليه السلام كه دشنام مدهيد زنان خود را بزنا كه آن مثل طلاقست و پرهيز كنيد از غيبت كه آن مانند كفر است و بدانيد كه بدرستى كه دشنام و غيبت ضايع ميكند عمل صد ساله را و فرمود آن سرور كه هر كه دشنام دهد زن خود را بزنا فرود آيد بر وى لعنت و قبول نشود از وى فرضى و سنتى و فرمود صلّى الله عليه و آله كه دشنام نميدهد زن خود را مگر آنكه ملعونست يا آنكه منافق است از براى آنكه دشنام از كفر است و كفر در دوزخ است و دشنام مدهيد زنان خود را كه در دشنام دادن ايشان پشيمانى است و عقوبت سخت‌