و أخرى: بأن يكون خارجا عنه، لكنه كان مما لا يحصل الخصوصية المأخوذة فيه بدونه، كما إذا أخذ شي‌ء مسبوقا أو ملحوقا به‌ أو مقارنا له‌، متعلّقا للأمر، فيكون من مقدّماته لا مقوّماته(1).

جواب: معناى جزئيّت ركوع براى نماز، اين است كه وقتى شارع مقدّس مى‌خواسته، صلات و هيئت تركيبيّه آن را اعتبار نمايد، آن جزء- ركوع- را هم در رديف ساير اجزاء، و آن مجموعه را مأمور به قرار داده لذا ما به چيزهائى كه در تشكيل هيئت تركيبيّه عبادات از جمله نماز، دخالت دارند، «جزء الماهيّت» و «جزء العبادة» مى‌گوئيم زيرا صلات داراى حقيقتى غير از همان اجزاء معهوده مانند ركوع و سجود نيست.

تذكّر: گاهى ممكن است آن جزء، امر وجودى باشد مانند ركوع و گاهى ممكن است امر عدمى‌ باشد لكن جزء عدمى، مورد مناقشه واقع شده كه چگونه عدم چيزى در هيئت تركيبيّه عبادت، مدخليّت پيدا مى‌كند.

(1)- 2: شرط الماهيّت: چيزى است كه در تشكيل هيئت تركيبيّه عبادت، دخالت ندارد امّا درعين‌حال، ارتباطش با مأمور به به اين كيفيّت است كه آن خصوصيّتى كه در مأمور به اخذ شده و آن هدفى كه از مأمور به، متوقّع است، بدون آن شرط، تحقّق پيدا