ب) إِنْ تَمْسَسْكُمْ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ‌ [1]

ج) لا أَعْبُدُ [2] ما تَعْبُدُونَ.

د) ... وَ لْتَنْظُرْ نَفْسٌ ما قَدَّمَتْ لِغَدٍ ... [3]

ه) وَ فُتِحَتِ السَّماءُ فَكانَتْ أَبْواباً [4].

و) وَ حُمِلَتِ الْأَرْضُ وَ الْجِبالُ ... [5].

2. در عبارات بالا، افعالى را كه علامت تأنيث دارند، تعيين كنيد و بنويسيد كه آيا إلحاق آن لازم است يا جايز و دليل آن چيست؟

[1] . تمسسكم: برسد به شما- حسنه: چيز ارزشمندى كه باعث شادى مى‌شود- تسوءهم: ناراحت مى‌كند آنها را (آل عمران، آيه 120)

[2] . لا اعبد: نمى‌پرستم (كافرون، آيه 2)

[3] . لتنظر: بايد نگاه كند. « لام » در « لتنظر » لام امر است كه چون قبل از آن « واو » آمده، ساكن شده است. (حشر، آيه 18) قدّمت: از قبل فرستاد.

لغد « ل + غد»: براى فردا.

[4] . نبأ، آيه 19.

[5] . حاقه، آيه 14.