فاعل (على) به وسيله « قام » است و « العادل » به خاطر تابع بودن از فاعل، اعراب رفع گرفته است. پس عامل در هردو يكى است.

اقسام توابع‌

توابع بر پنج قسمند:

1. نعت؛

2. عطف به حروف؛

3. تاكيد؛

4. بدل؛

5. عطف بيان.

در اين كتاب با (4) نوع از توابع آشنا مى‌شويد و « عطف بيان» و احكام آن در نحو (2) خواهد آمد.

نعت‌

به مثال‌هاى زير توجّه كنيد:

1. جاء زيد الكريم؛

2. رأيت رجلا كريما.

در مثال 1، « زيد » فاعل و مرفوع است و « الكريم » تابع آن است. توجّه كنيد كه كلمه « الكريم » از نظر معنا چه نقشى در جمله دارد؟ گوينده با آوردن كلمه « الكريم » چه فايده‌اى را به مخاطب منتقل كرده است؟

در مثال 2، « رجلا » مفعول به و « كريما » تابع آن است؛ به همين دليل، مانند كلمه « رجلا » منصوب است. در اين مثال، « كريما » چه فايده معنوى دارد؟

با كمى دقّت متوجّه مى‌شويد كه « الكريم » و « كريما » هردو توضيحى در رابطه با كلمه ماقبل خود (متبوع)، مى‌دهند و بيانگر يكى از ويژگى‌هاى « متبوع » مى‌باشند. به اين‌گونه كلمات « نعت » [1] گفته مى‌شود.

[1] . از اين‌رو، نعت بيشتر « مشتق » ( اسم فاعل، اسم مفعول، صفت مشبّهه، صيغه مبالغه، افعل تفضيل) است.