در آيه مباهله «وَأَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَكُمْ ...» كه على را نفس
پيغمبر صلّى اللّه عليهما و آلهما دانسته است، و بدليل فراوانى سخاوتش بر ديگران،
و پس از پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله از همه مردم، زاهدتر، عابدتر،
فضيلت ممتاز:
فضائل امام على (ع) نه چندانست كه بشمار آيد، و هريك نه چنانست كه
ديگرى بدان انباز گردد اما بين همه فضائل افزون از شمار امام على (ع) يك فضيلت
ممتاز، بىنياز از سخن است و آن: «آيت مباهله» از قرآن كريم است. كه در آن امام على (ع) «نفس پيامبر ص» بحساب آمده است اكثر محدثين و تفاسير
معتبر اهل سنت، و همه تفاسير شيعه نوشتهاند، در قصه نصاراى نجران رسول خدا (ع)
على و فاطمه و حسن و حسين عليهم السلام را براى «مباهله» آورد و در تفسير آيه: امام على (ع) جان پيامبر
است.
«م»
و ما در جلد دوم شيعه ميپرسد ط 1/ 365- 341 بتفصيل از مآخذ اهل سنت
بحث كردهايم، ر. ك
سخاوت امام على (ع):
امام على عليه السلام سخىترين صحابه بود، زيرا كه هيچ مال نيندوخت،
و هرچه مىيافت ميداد و حتى آنكه قوت خود، و عيال خود را به مستحق بخشيد. و سوره «هَلْأَتى» در شأن او نازل گشت و يا اينكه دنيا در دست او
بود. بيت المال را مىبخشيد و جاروب ميزد. و در جاى آن دو ركعت نماز ميخواند.
زهد و عبادت امام (ع):
پس از پيامبر (ص) زاهدترين مردم بود علامه «ره» گويد او (سيد ابدال) بود.
سلوك الى الله برد واصل است اول رياضات مرتب براى شكستن شهوات و ديگر
مقامات عارفين پس از رياضت و هردو اصل از امام على (ع) است.