الامامة و السياسة ابن قتيبة (213- 276 ه) ط 3 مصر/ ص/ 12- 1382 ه نوشته:

ابو بكر پى كسانى بود كه از بيعتش تخلف كرده‌اند و بنزد على بودند، عمر را برايشان برانگيخت عمر آمد و آوازشان داد، و آنان در خانه على بودند، و خارج نشدند، عمر هيزم خواست و گفت سوگند بكسيكه جانم بدست اوست يا خارج شويد، يا خانه را ميسوزانم با اهلش. گفته شد اى ابا حفص در خانه فاطمه است، گفت اگرچه فاطمه باشد.

(اين دو سند بفارسى ترجمه شد باصل عبارت بنگريد صفحه قبل و بعد)

يابن صهّاك!

و هو فى غمده فوجأ به جنبها فصرخت يا أبتاه فرفع السوط فضرب بذراعها فنادت يا رسول اللّه لبئس ما خلفك أبو بكر و عمر فوثب على (ع) فأخذ بتلابيبه ثم فتره فصرعه و وجأ انفه و رقبته، و هم بقتله فذكر قول رسول اللّه (ص) ... و ما أوصاه به فقال و الذى اكرم محمدا بالنبوّة يا ابن صهاك لو لا كتاب من اللّه سبق و عهد عهده الّى رسول اللّه (ص) لعلمت أنك لا تدخل بيتى فأرسل عمر يستغيث فأقبل الناس ...[1]

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ إِنَّا أَعْطَيْناكَ الْكَوْثَرَ، فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَ انْحَرْ، إِنَّ شانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ

[1]كتاب سليم بن قيس الكوفى/ المتوفى/ 90/ 84/ طبع افست‌