و سوره را از او گرفته و خود پيغمبر يا كسى كه از اهلش باشد آن را بر كفّار بخواند، پس از اين حكم، رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله سوره برائت را با على عليه السّلام بسوى كفّار فرستاد.

امام على (ع) بمنزله خود پيامبر (ص)

نخست اينكه سوره را از ابو بكر گرفته و بامام على (ع) داده تا بر كفار مكه بخواند نه ابو بكر براى خواننده اين ابهام را مى‌آورد كه (اين چه فضيلتى است؟) اما با توجه باينكه: رسم چنين بوده كه «پيمانى كه بين دو طرف ميبود، صاحب پيمان كه عهدنامه بامضاى او بود فقط ميتوانست پيمان را بشكند. يا كسيكه از (اهل) او يعنى بمنزله «جان» او و چون خود او باشد.

فضيلت امام على (ع) از اينجا ظاهر ميشود كه براى چندمين نوبت بمنزله (خود پيامبر/ ص) بود يعنى پيمانى كه پيامبر (ع) بسته بود امام على (ع) ميتوانست نقض كند.

و ديگر كسان از اصحاب اين منزله را نداشتند.

طالب تفصيل بايد رجوع كند به كتب مبسوط سيره و تاريخ و حديث و حتى تفاسير قرآن از فريقين ذيل سوره مباركه «برآئت»

«م»

(ابن ابى الحديد)