پدر خواجه:

محمد بن الحسن، از فقهآء اماميه. و از محدّثين طوس بوده. و خواجه در دامان تربيت چنان پدرى پرورش يافته است. خواجه در آغاز كودكى قرآن مجيد آموخت، و علوم ادب را بتمام از صرف و نحو و اشتقاق و مبانى، و علل و معانى، و لغت را فراگرفت، و احاديث و اخبار و آثار بزرگان دين را بياموخت. و نزد پدر بزرگوار خويش بتحصيل علم فقه و اصول، و اخذ حديث پرداخت.

و بگفته برخى نزد خال خود مقدمات منطق و حكمت را ياد گرفت، و بر حقايق علوم طبيعى و الهى واقف گشت.

در خلال اين اوقات علوم رياضى را از حساب، و هندسه، و جبر، با دقت تمام تحصيل كرد و سپس در ابتداى جوانى، براى تكميل معلومات خويش از مسقط الرأس خود مشهد طوس به نيشابور رفت.

در نيشابور، آن زمان كه يكى از چهار شهر بزرگ خراسان، و مركز علوم بود در محضر بسيارى از دانشمندان استفاده نمود، تا در اقسام علوم انگشت‌نما، و سرآمد اقران خود گرديد.

برخى از اساتيد خواجه:

پس از استفاده از محضر پدر بزرگوارش در خدمت بسيارى از فقهآء و حكماى زمان خود تلّمذ كرده است.

از جمله اساتيد وى: 1- فريد الدين داماد نيشابورى است كه از حكماى عصر، و از شاگردان صدر الدين بن ناصر سرخسى است و صدر الدين از شاگردان افضل الدين غيلانى و او شاگرد ابو العباس، لوكرى، صاحب كتاب «بيان الحق» است كه درباره‌اش گفته‌اند:

(انتشار علوم حكمت در خراسان از او شد) و ابو العباس از شاگردان بهمنيار و او شاگرد حجة الحق ابو على سينا است.

خواجه اشارات شيخ را، در محضر فريد الدين داماد، خوانده، و علوم حكميه را در