4- اگر امام معصوم نباشد غرض از نصب امام فوت مى‌شود، و درجه و مقامش از كمترين شخص عامى نيز تنزّل مى‌كند.

يكصدمين دليل:

بر عصمت امام (ع) از كتاب «الفين» علامه كه بفارسى ترجمه شده است و ما ضمن شكرگزارى از مترجم و ناشر، براى درخواست رحمت جهت علامه يكصدمين دليل را ازين كتاب انتخاب كرديم‌

صدم- امام را خداوند بزرگ دوست ميدارد و چون معنى محبت خداوندى موجب زيادى ثواب است و امام هم همان سبب حصول ثواب براى عموم مردم است و امام پيروى ميكند از پيغمبر (ص) در تمام احوال و اگر چنين نبود امر بر اطاعتش نمى‌نمود براى اينكه او خليفه و جانشين پيغمبر (ص) است.

و هركس هم كه از پيغمبر (ص) پيروى كند خداوند او را دوست ميدارد بنابر گفتارش كه فرموده‌ (فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ) پس تبعيت كنيد مرا تا دوست بدارد خداوند شما را و خداوند غير از معصوم هيچ‌چيزى را دوست نميدارد بنابر گفتار خداوند (فَمِنْهُمْ ظالِمٌ لِنَفْسِهِ) يعنى كه ازيشان ظالم است براى نفسش كه خداوند هيچ‌چيز از ظالم را دوست نميدارد بنابر گفتارش‌ (وَ اللَّهُ لا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ)*

يعنى خداوند ستمكاران را دوست نميدارد.

نبايد گفته شود كه نفى محبت از كل، مستلزم نفيش از هر يك‌يك ايشان نيست براى اينكه ما ميگوئيم علت عدم محبت ظلم است و آن در هر يك‌يك انسانها موجود است.

(ترجمه فارسى «الفين» علامه حلى/ 172)

نقض غرض‌

بديهى است غرض از وجود امام «هدايت» امت است، و غير معصوم خود در معرض لغزش و سقوط است و جائز الخطا، لهذا اگر امام معصوم نباشد «نقض غرض» است و كثرت لغزش موجب قهقرآء و تنزل است و امكان انحطاط فراوان بحدى كه از مردم عادى نيز فروتر آيد «م»