از خواجه طوسى سه فرزند برومند بنام صدر الدين على و اصيل الدين حسن و فخر الدين احمد باقى ماند كه هرسه فاضل و حكيم و منجم و دانشمند بودند و در زمان حيات خواجه و پس از وفاتش در كار رصد و اداره امور حكومت دخيل و داراى شغلهاى مهم شدند.

مؤلفات خواجه‌

محقق طوسى را زياده بر يكصد و پنجاه اثر از تصنيف و تأليف و شرح و تحرير و ترجمه و مقاله و فائده است كه همه پرارزش و در حد خود بى‌نظير است و چون ياد همه آنها در اينجا از سياق اختصار كه بناء اسلوب اين پيش‌گفتار بر آنست بيرون مى‌شد ناچار اقتصار بذكر مهمات آثار وى كرد و از ذكر بقيه خوددارى نمود و آنها عبارتند:

شرح اشارات، كتاب التجريد، تجريد در منطق، فصول نصيريه، اوصاف الاشراف، قواعد العقايد، نقد المحصل، اساس الاقتباس، تحرير مجسطى، تحرير اقليدس، جامع الحساب، الكرة و استوانه، تحرير المعطيات، تحرير المناظر تحرير الكرة المتحركه، تحرير الليل و النهار، الطلوع و الغروب، تسطيح الكرة، تربيع الدائره، المخروطات، تحرير المطالع، شرح ثمره بطلميوس، كتاب الجواهر، سى فصل در تقويم، كتاب المتوسطات، تحرير اكرما نالاوس، تحرير اكرثا وذرسيوس، اخلاق ناصرى، تذكره در هيئت، معينيه و شرح آن، الغرائض در مواريث تعديل المعيار، معيار الاشعار، رساله در امامت، شرح رسالة العلم، زيج‌

شاگردان خواجه‌

ايلخانى خواجه را شاگردان بسيارى بوده كه از محضر وى مستفيد گشته و در جمله رجال علم و دانش عصر در آمده و نامشان در كتب تاريخ و رجال ياد شده است از جمله آنها:

علامه حلى ابو منصور حسن بن يوسف حلى (648- 716).

و قطب الدين محمود بن مسعود كازرونى شيرازى (634- 710).